۳-۵-راه حل‌های جایگزین برای حل اختلاف (ای دی آر)

ای دی آر یک عبارت مشترک برای طیف وسیعی از رویه‌ها است که به عنوان گزینه‌های دادرسی برای حل اختلافات مدنی با کمک یک شخص ثالث بی طرف و متعهد در نظر گرفته می‌شوند. دادگاه مزایای ای دی آر را شناسایی می‌کند ، و اگر مناسب بودند، طرفین به ای دی آر ارجاء داده می‌شوند. به عنوان مثال، در دعوای^[۳۱]

بوضوح حمایت دادگاه و بی میلی به روند داوری را نشان داد.

همچنین^[۳۲] تمایل دادگاه را به حمایت از تصمیم داور که نشان دهنده این موضوع می‌باشد که هیچ بی قاعدگی جدی وجود ندارد را نشان داد. شواهد بیشتر حمایت دادگاه در قواعد رویه مدنی ۱۹۹۸ (سی، پی، آر^[۳۳]) یافت شده است.

“مدیریت مورد فعال شامل … تشویق طرفین به استفاده از رویه حل اختلاف جایگزین می‌باشد در صورتی که دادگاه متوجه شود که استفاده از این روش مناسب و تسهیل کننده است. “

بعلاوه ، یک طرف می‌تواند به دنبال پایداری رویه قضایی برای ای دی آر برای انجام گرفتن تحت سی پی آر r 26.4(1) می‌باشد :

“یک طرف ممکن است ، هنگامی که پرسشنامه تکمیل شده تخصیص را پر می‌کند ، یک درخواست کتبی برای دادرسی قضایی تنظیم ‌کند که هنگامی که طرفین سعی می‌کنند مسئله را با راه حل جایگزین برای اختلاف یا به روش‌های دیگر حل و فصل نماید پایدار باشد . “

بعلاوه ، ‌پروتکل‌های پیش از عمل تحت سی پی آر تصریح می‌کند که :

شروع دادرسی قضایی باید معمولا یک گام از آخرین راه حل باشد ، و رویه‌ها نباید به طور نرمال شروع شوند هنگامی که در جستجوی یک راه حل می‌باشیم. اگرچه ای دی آر اجباری نمی‌باشد ، طرفین باید بررسی کنند که آیا بعضی از فرمهای رویه ای دی آر ممکن است آن ها را به حل و فصل مسئله بدون شروع کردن دادرسی قضایی قادر می‌سازد. دادگاه ممکن است شواهدی نیاز داشته باشد که طرفین بعضی فرم‌های ای دی آر را بررسی کرده‌اند. (الرحمانی، ۲۰۱۱ :۱)

قرارداد استاندارد^[۳۴] بندهایی را برای حل اختلافات و نشان دادن رویه‌ها بواسطه اتخاذ یک رویکرد افزایشی بموجب اختلافات در ابتدا با آن ها سرو کار دارند بواسطه یک مکانیزم ای دی آر توسعه داده است، به عنوان مثال از طریق مذاکره یا میانجی‌گری بین نمایندگان هر یک از طرفین، پیش از توجه به مکانیزم‌های رسمی‌تر ای دی آر مانند تعیین کارشناس یا داوری . (کتابچه میانجیگری، ۲۰۰۳ :۱۱۸)

۳-۵-۱-تعیین کارشناس

این روش به طور گسترده‌ای در صنعت نفت و گاز به عنوان روش حل اختلاف مورد استفاده شده که مسئله در ابتدا ماهیتا تخصصی یا تجاری بوده است. در تعیین واحد و توافقنامه واحد عملیاتی^[۳۵] علاوه بر توافقات عملیاتی مشترک^[۳۶] که به یک عمل رایج در صنعت برای استفاده از فرایند تعیین کارشناس تبدیل شده برای حل اختلاف مربوط به تعیین دوباره و گسترش حوزه‌ای که بر مسیر مشارکت تاثیر می‌گذارد استفاده می‌شود .

هنگامی که این روش برای قرارداد ارائه می‌شود ، اشکال دیگری از راه حل برای نشان دادن مسائل غیر تخصصی وجود خواهد داشت. قرارداد باید مسائل تخصصی و غیر تخصصی را مشخص نماید برای اطمینان از اینکه هیچ ابهامی در زمان بروز اختلاف وجود نداشته باشد .

فرایند تعیین کارشناس انتصاب یک” متخصص” را برای مشخص کردن نتایج اختلافات مجاز می‌داند . متخصص مورد توافق طرفین می‌باشد و معمولا بر اساس ماهیت اختلاف تعیین می‌شود . طرفین ممکن است بر روی روشی که فرد متخصص باید پیش بگیرد تصمیم می‌گیرند و اصرار می‌کنند که دلیل تعیین (کارشناس) آشکار شود . یک فرایند تعیین ممکن است در عرض چند دقیقه یا چند هفته صورت گیرد، اما به طور کلی سریع‌تر از ارجاء اختلاف به دادگاه ملی می‌باشد . تعیین کارشناس نهایی می‌باشد و به طرفین تحمیل می‌شود مگر اینکه قرارداد رویه‌ای را برای تجدید نظر در یک دادگاه ترکیبی فراهم کند. از نظر اعمال قدرت ، همانند تعیین (کارشناس‌های) محلی تنها به عنوان یک ماده از قرارداد الزام آور می‌باشد. به هر حال ، در اختلافات بین‌المللی ، بر خلاف یک رأی‌ داوری به عنوان مثال ، تعیین کارشناس از اعمال قدرت بر اساسقرارداد ۱۹۵۸ نیویورکبهره‌مند نمی‌شود اما ممکن است از شرایط محدودی که شناخت و اجرای معاهدات دوجانبه‌ وجود دارد بهره‌مند شود. بعلاوه ، به دلیل هزینه های قابل توجه عملیات‌های مشخص در صنعت نفت و گاز ، تعیین کارشناس ممکن است برای اختلافات بین‌المللی و پیچیده که شامل مبالغ پولی عظیمی می‌باشد مناسب نباشد. (دیوید، ۲۰۰۹ :۴۰۸)

تعیین کارشناس می‌تواند تنها در مناطق محدودی که تقلب و خطای آشکار وجود داردکنار گذاشته شود. موارد بسیاری وجود دارد که شناسایی خطای آشکار در آن به صورت بند بند مشخص شده است : “سهل‌انگاری و اشتباهات که برای پذیرفتن نبود اختلاف در نظراتبسیار واضح می‌باشند”. خطای آشکار محدود به مواردی می‌شود که کارشناس به طور قابل ملاحظه‌ای از دستورالعمل‌های خود منحرف می‌شود ، مانند استفاده از نرم‌افزار متفاوت با آنچه در قرارداد تعیین شده است ، یا اینکه کارشناس خودش دستگاه را ارزش‌گذاری کند زمانی که دستورالعمل‌ها ‌در مورد به کارگیری یک کارشناس مجزا و مستقل برای ارزش گذاری دستگاه‌ها و دارایی‌ها می‌باشد. (بورنت، ۲۰۰۷،ص۲۹)

به طور کلی ، تعیین کارشناس روش مفیدی برای حل اختلافات نفت و گاز می‌باشد به دلیلاقدامات سریع ، هزینه های کاهش یافته ، ماهیت الزام آور و حریم خصوصی . به هر حال ، این موضوع همواره توصیه می‌شود که به دقت ماهیت و ارزش اختلاف و مکان طرفین پیش از به کار گیری این روش بررسی شوند.

۳-۵-۲-مذاکره

این مورد شاید رایج‌ترین و پایه‌ای ترین رویکرد حل اختلاف در صنعت نفت و گاز باشد پیش از هر روش قضایی یا غیر قضایی که می‌تواند به کار برده شود. مذاکره غیر رسمی‌تر از اشکال دیگر ای دی آر می‌باشد و در ابتدا استفاده می‌شده هنگامی که رابطه بین طرفین به اندازه حل اختلاف اهمیت داشته است. ضرورتا سه نوع استراتژی مذاکره وجود دارد .اولی مذاکره سخت (سختگیرانه) می‌باشد، که موقعیت تجاری با فشار آوردن به طرف مقابل تا زمانی که تسلیم شود به دست می‌آید، در هر دو طرف با مواضع افراطی شروع می‌کنند ، دیدگاه‌های واقعی را منع می‌کنند و تنها برای ادامه یافتن مذاکرات امتیازات کمی به یکدیگر می‌دهند. این استراتژی بشدت زمان بر می‌باشد و اغلب می‌تواند هر دو طرف را از دستیابی به مصالحه بازدارد. نوع دوم مذاکره نرم (سهل گیرانه) می‌باشد ، که در آن رابطه بواسطه تسلیم شدن برای اجتناب از گرفتار شدن در موقیت غیر قابل مذاکره با ارزش می‌شود. هیچ کدام از نظر عملی برای اختلافات نفتی و گازی مناسب نمی‌باشند.